zgadzam się z Tobą w pełni. Wszędzie czytam, że "wszystko o mojej matce" i "porozmawiaj z nią", to najlepsze filmy Almodovara. Czekałam na taką opinię, jak Twoja. "Złe Wychowanie" to jest właśnie najlepszy jego obraz. Misterna, koronkowa robota. Arcydzieło bezapelacyjne. Jednak uważam, że ten film ma jedną, ale za to z tych najgłebszych przesłanek: czysta miłość. Trzeba być czujnym, zeby nam ona nie umknęła. To miłość archetypowa. U Almodovara zagubiona w natłoku zycia i w braku uważności. Mam żal do Enriquea, że był troszeczkę za bardzo pochłonięty teraźniejszością, może to wina kiepskiej pamięci, jego zakręcenia, uśpienia? Czego natomiast nie można powiedzieć o Ignaciu (tym prawdziwym). On żył (póki żył) w kontakcie ze swoją duszą. Był w końcu artystą, więc nic dziwnego. Musiał się grzebać w sobie. Natomiast Enrique był artystą przez duże A. Musiał myśleć o karierze. Jednak trzeba przyznać, że Enrique bardzo szybko się "obudził" i to dobrze świadczy o nim. Jednak pewnych spraw nie dało się już cofnąć... ale dusze ich mimo to się połączyły i to właśnie jest wg mnie ta najgłębsza przesłanka: nierozączność miłości ponad śmiercią. To bardzo optymistyczna nowina. Daje mi poczucie nieskończoności, przestrzeni, szczęścia. Oni na zawsze będą sobie latać razem w kosmosie :)